همان گونه که میدانید، کد پستی ۵ رقمی که پیش از این در آدرس نویسی بر روی مرسولات پستی به کار میرفت، نیاز به نوشتن نشانی را به طور کامل مرتفع نمیساخت.
از سوی دیگر، هر یک از سازمانها و شرکتها نیز برای خود پلاکهای خاصی داشتند که سبب ساز تداخل و سردرگمی در شناسایی پلاکها میشد. لذا طرح استفاده از کد پستی ده رقمی، پس از جمعآوری اطلاعات یک دوره ۵ ساله (از ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۵) و در سال ۱۳۷۶، مورد تصویب دولت و مجلس قرار گرفت.
بدین نحو که با افزودن ۵ رقم دیگر به کد پستی قبلی، برای هر مکان اعم از مسکونی، تجاری یا اداری، یک کد منحصر به فرد و یگانه در نظر گرفته شد.
در ایران کدپستی عددی ۱۰ رقمی است که ۵ رقم اول نشانگر کد رهسپاری (مشخصه شهر مقصد) و ۵ رقم دوم بیانگر کد توزیع (مشخصه مکانی مقصد) است. در ایران از اعداد ۰ و ۲ به دلیل تشابه ظاهری به ترتیب با اعداد ۵ و ۳ استفاده نمیشود. کدپستی برای مشخص کردن یک آدرس پستی و به تبع آن مرتب کردن نامههای ارسالی وضع میشوند.
ساختار کدپستی 10 رقمی چگونه است؟
کد پستی ده رقمی کاملا مکان جغرافیایی مورد نظر را مشخص می نماید، بدین شکل که پنج رقم اول محدوده جغرافیایی را مشخص می نماید ، رقم ششم ردیف ساختمان را در محدوده جغرافیایی نشان می دهد و چهار رقم آخر شماره شناسایی مکان مورد نظر در ساختمان را مشخص می کند.
شیوه صحیح آدرس نویسی بر روی پاکت های پستی چیست؟
۱. برای ارسال نامه حتی المقدور از پاکتهای استانداردی که در دفاتر پستی به فروش میرسد استفاده کنید زیرا محل الصاق تمبر و درج آدرس بر روی این پاکتها مشخص شده است.
۲. در صورتی که از پاکتهای عادی سفید استفاده میکنید، گوشه سمت راست بالای پاکت را به الصاق تمبر اختصاص دهید.
۳. گوشه سمت چپ پایین پاکت، محل انجام عملیات پستی است لذا از نوشتن هرگونه مطلبی در این قسمت خودداری کنید.
۴. محل درج آدرس گیرنده، قسمت پایین سمت راست پاکت است، آدرس گیرنده را خوانا و دقیق، همراه با نام شهر/ روستای مورد نظر (در صورت لزوم با ذکر نام استان) و کد پستی مخصوص گیرنده در این قسمت بنویسید.
۵. آدرس فرستنده باید در گوشه بالایی سمت چپ پاکت درج گردد. در این مورد نیز آدرس میبایست کامل، خوانا، همراه با قید نام شهر و کد پستی منطقه باشد. فرستنده در صورت تمایل میتواند، شماره تلفن تماس خود را نیز در این قسمت ذکر کند تا در صورت بروز هرگونه مشکلی طی عملیات پستی، با وی تماس حاصل شود.